Stratos Safioleas, founder of Press Red International Media Relations and Crisis Management, published a very cogent analysis as a Facebook Note of why thousands of people were fed up with the corruption and incompetence of the previous PASOK-ND government, and why for a limited time, the SYRIZA government appeared to be a valid choice, and why the same democratic criticism levied against PASOK-ND must be continued against SYRIZA in order to secure a properly-functioning cabinet. This is one of the best and most balanced reviews out there. His note is reposted here, in Greek, with permission.
Δύο μήνες μετά τις εκλογές καθώς γράφω στο Facebook τη γνώμη μου για διάφορες κυβερνητικές πρακτικές βρίσκομαι αντιμέτωπος με δύο εκπληκτικά αντιφατικές αντιδράσεις από κάποιους on-line και off-line φίλους.
Κάποιοι είναι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ μου γράφουν «στα λέγαμε εμείς για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν άκουγες». Κάποιοι που είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μου γράφουν «την κρίσιμη ώρα πρέπει να στηρίζεις την κυβέρνηση και όχι να γράφεις εναντίον της». Αυτό είναι περίπου το περιεχόμενο των μηνυμάτων. Μερικά είναι καλόπιστα. Κάμποσα είναι πολύ επιθετικά (δηλαδή για την ακρίβεια εντελώς χυδαία).
Γράφω αυτό το κείμενο όχι για να απολογηθώ, αλλά με την ελπίδα να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας τι κυβέρνηση υποστηρίζουμε και γιατί. Αν θεωρείτε τον εαυτό σας «βαμμένο» εναντίον ή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ (ή της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλπ) το κείμενο αυτό θα είναι πελώριο χάσιμο χρόνου. Σας προειδοποιώ. Αν όμως δεν αισθάνεστε ότι ντε και καλά ανήκετε σε κάποιο μαντρί, ας κουβεντιάσουμε μερικά πράγματα:
Η προηγούμενη διακυβέρνηση έπρεπε να φύγει, πάση θυσία. Είχε καταντήσει όχι απλώς αναξιόπιστη και ανήθικη στον τρόπο με τον οποίο κυβερνούσε τον τόπο, αλλά αισθανόταν ανεξέλεκτη. Και για αυτό είχε καταστεί επικίνδυνη.
Επειδή η μνήμη αδυνατίζει, υπενθυμίζω:
-- Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε στην κατοχή του το “στικάκι” με την λίστα Λαγκάρντ (για περίπου δεκαπέντε μήνες). Αναρμόδιος υπουργός, αλλά είχε οικονομικά στοιχεία Ελλήνων πολιτών στο συρτάρι του. Όταν δημιουργήθηκε ντόρος “θυμήθηκε” το στικάκι, το οποίο όπως είπε δεν το είχε ανοίξει να το δει ούτε μια φορά. Δηλαδή όχι ακριβώς, διότι όπως είπε στην επιτροπή της Βουλής του έριξε μια γρήγορη ματιά και είδε σε αυτό όπως είπε “τρεις Εβραίους”! (Περίεργο πόσο πολύ ξεχνάμε, έτσι; ) Απολογούμενος δε στην Βουλή ο κ. Βενιζέλος αποκάλυψε ότι φεύγοντας από το Υπουργείο Άμυνας πήρε μαζί του και αντίγραφα από τα αμυντικά σχέδια! Στη συνέχεια το περίφημο «στικάκι» συνέχισε την πορεία του σε διάφορους υπουργούς οικονομικών και μέχρι σήμερα έχει αποδώσει στα κρατικά ταμεία ακριβώς μηδέν ευρώ!
-- Έκθεση του ΔΝΤ αποκάλυπτε ότι η διατήρηση του μονοπωλίου στην διακίνηση του πετρελαίου στην χώρα στοιχίζει 1 δις ευρώ το χρόνο. Παρά τις παροτρύνσεις του ΔΝΤ η τάχα μεταρρυθμιστική κυβέρνηση δεν το άγγιξε. Αντιθέτως προχώρησε σε ενίσχυση της μονοπωλιακής θέσης των εταιρειών παρέχοντά τους προνομιακά την διακίνηση άλλων συναφών προϊόντων (όπως λιπαντικών). Μέρες που είναι κάνετε μια απλή πράξη: 2015 με 2009 = 7 χρόνια. Δηλαδή 7 δισεκατομμύρια ευρώ κόστος στον Έλληνα φορολογούμενο. Ας το κρατήσουμε αυτό το νούμερο στο μυαλό καθώς για πολύ λιγότερα χρήματα κινδυνεύουμενα βρεθούμε στο χάος
-- Ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων Διομήδης Σπινέλλης εκδιώχθηκε από την θέσητ ου. Αρμόδιος Υπουργός ήταν ο κ. Βενιζέλος. Ο κ. Σπινέλης είχε επιβάλει πρόστιμα για λαθρεμπόριο καυσίμων, κάτι που προφανώς ενόχλησε. Στην συνέχεια ο κ. Σπινέλης κατήγγειλε το σύστημα 4-4-2 στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό: 40% έκπτωση στο πρόστιμο, 40% φακελάκι στον εφοριακό και 20% στην εφορία. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει αγωγή στον ... Διομήδη Σπινέλλη.
-- Ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος επανέφερε τις παρελάσεις με μηχανοκίνητα και αεροπλάνα τις οποίες είχε καταργήσει η κυβέρνηση ΓΑΠ γιατί κόστιζαν όπως είχε δηλώσει 2 εκατομμύρια ευρώ. Απαντώντας στη θύελλα αντιδράσεων ο κ. Αβραμόπουλος δήλωσε ότι τα καύσιμα είναι δωρεά εταιρείας διυλιστηρίων. Οι εταιρείες αυτές έχουν κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή, είχαν επιβληθεί πρόστιμα τα οποία χαρίστηκαν με τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνησηΣαμαρά-Βενιζέλου. Το ύψος των προστίμων ανέρχεται στο 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ας το κρατήσουμε και αυτό το νούμερο πάλι, μια που για μισό δις ευρώ κινδυνεύουμενα βρεθούμε στο χάος μεγαλοβδομαδιάτικα.
-- Ο πρωθυπουργός αποφάσισε σε μία ημέρα να κλείσει την Δημόσια Τηλεόραση, λες και ήταν δικό του μαγαζί. Ο τρόπος με τον οποίο έγινε σόκαρε ακόμα και Ευρωπαίους οπαδούς της ελεύθερης αγοράς. Μέχρι και ο πρόεδρος των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων, ο Γκυ Φέρχοφσταντ, δήλωσε πως το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση» και ζήτησε να ανοίξει ξανά.
-- Ακολούθησαν δημοσιεύματα στα οποία φάνηκε πως ο τότε αρμόδιος Υπουργός για την Δημόσια Τηλεόραση κ. Σίμος Κεδίκογλου, στον έναν χρόνο που υπήρχε η ΕΡΤ υπό τον έλεγχό του, διόρισε σε αυτήν κομματικούς του φίλους, αυξάνοντας το μισθολόγιο της ΕΡΤ κατά έναεκατομμύριο ευρώ περίπου. Παρ΄όλα αυτά ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς τον διατήρησε ως υπουργό και μετά τις αποκαλύψεις. (Επίσης αποκαλύφθηκε ότι ο κ. Κεδίκογλου είχε διορίσει στο υπουργικό γραφείο την φίλη του, αλλά τώρα μιλάμε για «ψιλά» μπροστάστις «χοντράδες» που είχαν γίνει).
-- Ο «μεταρρυθμιστής» υπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να καταργήσει την «Διαύγεια». Την υποχρέωση δηλαδή να αναρτώνται στο διαδίκτυο οι αποφάσεις που αφορούν το Δημόσιο. Προσπάθησε να την καταργήσει όχι μία αλλά δύο φορές. Απέτυχε η απόπειρα μετά από τεράστια κινητοποίηση στην δημόσια διαβούλευση και μετά από συλλογή χιλιάδων υπογραφών που στο τέλος προκάλεσαν ερώτηση προς την Κομισσιόν από το Ευρωκοινοβούλιο.
-- Σπουδαίες ιδιωτικοποίησεις θα λάμβαναν χώρα μετά από διαγωνισμό μεταξύ επενδυτών, αλλά κατέληξαν σε παράδωση σε μοναδικό επενδυτή, αφού εξαφανίζονταν όλοι οι άλλοι. (Για παράδειγμα το Ελληνικό, και ο ΟΠΑΠ).
-- Σε ένα σωρό οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα τοποθετήθηκαν επικεφαλής πολιτευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που απέτυχαν να επανεκλεγούν. Υπήρξαν προκλητικές καταστάσεις. Για παράδειγμα πρόεδρος του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου τοποθετήθηκε ο 77-χρονος τότε, πρώην βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Ζαχαράκης. Η κ. Εύα Καϊλή, στο διάστημα το οποίο βρέθηκε εκτός Βουλής τοποθετήθηκε πρόεδρος ερευνητικού κέντρου (σε θέμα άσχετο με οποιοδήποτε σπουδές ή εμπειρία της) χωρίς ποτέ να γίνει γνωστή η διαδικασία επιλογής της. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές τοποθετήθηκε και ο πατέρας της κ. Καϊλή σε διοικητικό συμβούλιο νοσοκομείου στην Θεσσαλονίκη. Ο κ. Χρήστος Παπουτσής (πρώην υπουργός δημόσιας τάξης στην θητεία του οποίου η αστυνομική βία από τα ΜΑΤ έγινε ανεξέλεκτη) ανταμοίφθηκε με την τοποθέτησή του ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank), αν και δεν έχει καμία παιδεία ή εμπειρία στα οικονομικά. Ο κ. Γιάννης Παπαθανασίου, υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή που εκτόξευσε το δημόσιο χρέος οδηγώντας την χώρα στη χρεοκοπία, και που ο κόσμος δεν εξέλεξε αλλά τον «έστειλε σπίτι του», τοποθετήθηκε πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια. Παρεπιπτόντως, την μία μέρα που ορίστηκε Πρόεδρος της Βουλής ο κ. Βύρων Πολύδωρας διόρισε την κόρη του στην Βουλή.
-- Ο διαχειριστής σελίδας του Facebook η οποία ειρωνευόταν κάποιους θρησκόληπτους οπαδούς του μοναχού Παισίου – προσοχή, δεν ειρωνευόταν καν τον μακαριστό μοναχό, ειρωνευόταν τους έμπορους δοξασιών που τον ανέφεραν – συνελήφθη μετά από καταγγελία της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Για την σύλληψή του κινητοποιήθηκε ο κρατικός μηχανισμός κατόπιν εντολής και συγκεκριμένα η Υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η Ασφάλεια η οποία επιχείρησε στην Εύβοια και έσυρε τον διαχειριστή της σελίδας σαν κοινό εγκληματία στη φυλακή.
-- Η κ. Τομαή Κωνσταντοπούλου τοποθετήθηκε εκπρόσωπος στην Διεθνή Επιτροπήγια τα Εγκλήματα του Ολοκαυτώματος παρά το γεγονός ότι είχε καταδικαστεί για λογοκλοπή την περίοδο που ήταν προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών. (Στη συνέχεια η ΝΔ την περιέλαβε υποψήφια στο Ευρωψηφοδέλτιό της).
-- Ο βουλευτής και πρώην υπουργός της ΝΔ ήταν δικηγόρος της Energa την περίοδο που το Ελληνικό δημόσιο είχε στραφεί εναντίον της εταιρίας. Την περίδο που ο κ. Στουρνάρας ήταν πανίσχυρος υπουργός οικονομικών η σύζυγός του ήταν στέλεχος εταιρείας που έπαιρνε δουλειές από τοδημόσιο (όπως είδαμε στην Διαφάνεια που προσπαθούσε να καταργήσει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης).
-- Την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας στους δήμους προεκλογικό υλικό του συνδυασμού που είχε υποψήφιο και τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Μαρινάκη είχε σταλεί από το Υπουργείο Παιδείας. Κατά σύμπτωση ο τότε υπουργός παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος (σημερινός βουλευτής Πειραιά με την ΝΔ) φωτογραφιζόταν με τον κ. Μαρινάκη σε προεκλογικές εκδηλώσεις.
-- Επανήλθε ως υπουργός ο κ. Λοβέρδος. Ναι, ο ίδιος άνθρωπος που πριν από τις εκλογές του 2012 έδωσε στην δημοσιότητα παρανόμως τα ονόματα οροθετικών γυναικών για να ικανοποιήσει τον φτηνό λαϊκισμό μέρους της εκλογικής πελατείας του.
-- Μια που μιλάμε για θέματα τύπου, η δημοσιοποίηση της Λίστας Λαγκάρντ από τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη οδήγησε σε σύλληψη του ... Κώστα Βαξεβάνη. Τα δημοσιεύματα που κατήγγειλαν την ύπαρξη και δράση ακροδεξιών-φασιστικών θυλάκων στην Ελληνική Αστυνομία οδήγησαν σε κινητοποίηση του αρμόδιου Υπουργού Νίκου Δένδια, ο οποίος εξήγγειλε αγωγές κατά των ΜΜΕ έκαναν τα δημοσιεύματα.
-- Βέβαια (συνεχίζοντας στην προηγούμενή μου αναφορά) η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε για Γενικό Γραμματέα τον κοντινό φίλο και συνεργάτη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά έναν άνθρωπο που δήλωνε αντικομμουνιστής (στον 21ο αιώνα), τον κ. Παναγιώτη Μπαλτάκο, ο οποίος πιάστηκε να κάνει παζάρια με την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Παρά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις ο κ. Μπαλτάκος δεν διαγράφηκε ποτέ από την Νέα Δημοκρατία.
-- Καθόλου περίεργο λοιπόν που αποκαλύφθηκε λίγο αργότερα ότι ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας διατηρούσε στην κατοχή του φακέλους με στοιχεία για αξιόποινες πράξεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, αλλά δεν προέβαινε σε καμία ενέργεια όσο οι νεοναζί μαχαίρωναν και έδερναν μετανάστες. Μέχρι βέβαια που δολοφόνησαν έναν Έλληνα, τον Παύλο Φύσσα.
Για λόγους οικονομίας της συζήτησης δεν πάω πιο πίσω στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή (υπουργοί και στελέχη της οποίας επέστρεψαν στην εξουσία επί Σαμαρά). Έτσι δεν θα γράψω για το σκάνδαλο της Siemens και το πώς άφησαν τους πρωταίτιους να διαφύγουν στο εξωτερικό, για το παραδικαστικό κύκλωμα, για το καρτέλ γάλακτος, για τις υποκλοπές Vodafone, για τη «ζαρντινιέρα», για τοαυθαίρετο του τέως υπουργού κ. Σουφλιά το οποίο νομιμοποίησε ο ίδιος, το σκάνδαλο Θέμου Αναστασιάδη, και φυσικά το χάος με το Βατοπέδι και την εμπλοκή των τότε υπουργών Βουλγαράκη και Ρουσόπουλου (γράφω ότι μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, καθώς οι ιστορίες είναι ατέλειωτες).
Αν καταφέρατε να διαβάσετε έως εδώ είστε ήρωες.
Ευχαριστώ πολύ.
Περνάω στο συμπέρασμα.
Σε όσους νοσταλγήσατε την διακυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου, ελπίζω να σας υπενθύμισα γιατί η ανήθικη, θρασύτατη αυτή διακυβέρνηση δεν μπορούσε να συνεχιστεί.
Για να είμαι όμως ειλικρινής, το πιο πάνω κείμενο το έγραψα για όσους υποστήριξαν την ανατροπή της, για όσους προτίμησαν μια νεα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα αλλά σήμερα ενοχλούνται από την κριτική που της γίνεται.
Με την διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν μας χώριζε κάτι «προσωπικό». Μας χώριζε κάτι βαθιά πολιτικό. Ήταν η επιθυμία μας να ανακόψουμε την πορεία της χώρας προς ένα πολιτικό μεσαίωνα, όπου μια οικονομική ολιγαρχία θα ήταν ανεξέλεκτη, όπου η ακροδεξιά θα έχαιρε προνομιακής σχέσης και ασυλίας, όπου το κράτος θα ήταν λάφυρο του κόμματος, όπου η ελευθερία του τύπου θα περιορίζεται και η ελεύθερη έκφραση θα διώκεται, όπου οι υπουργοί δεν θα νοιώθουν καμία υποχρέωση να λογοδοτούν στους Έλληνες πολίτες!
Από την νέα κυβέρνηση ζητήσαμε μια νέα συμπεριφορά. Μια άλλη διακυβέρνηση.
Δηλώνω θυμωμένος από τις πρακτικές κάποιων υπουργών της νέας κυβέρνησης, αλλά κυρίως δηλώνω σοκαρισμένος από την σιωπηλή υποστήριξη που τους παρέχεται.
Δεν είναι δυνατόν να μην ανεχόμαστε τα ψέμματα του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά να κάνουμε τα στραβά μάτια στα επαναλαμβανόμενα ψέμματα του υπουργού Γιάννη Βαρουφάκη.
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε έξαλλοι με την προκλητική στάση του κ. Μάκη Βορίδη στο θέμα της Energa αλλά να είμαστε σιωπηλοί απέναντι στην προκλητικότερη στάση του υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου, μια στάση που συνιστά καραμπινάτη υπόθεση “conflict of interest” (για να μη πω κάτι πιο ωμό).
Δεν είναι δυνατόν να είχαμε ξεσηκώσει το σύμπαν όταν ο Νίκος Δένδιας κυνηγούσε τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και φυλάκιζε τον «Παστίτσιο» αλλά να σιωπούμε σήμερα όταν ο πρύτανης του ομοφοβικού, ρατσιστικού, αντισημητικού λόγου υπουργός άμυνας Πάνος Καμμένος προσπαθεί να φιμώσει τον Ανδρέα Πετρουλάκη για ένα άρθρο γνώμης και να τρομοκρατήσει όσους επιθυμούν να του κάνουν κριτική. Είναι δε ακόμα πιο ανατριχιαστικό αν η σιωπή οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ανδρέας Πετρουλάκης γράφει στο Protagon που μέχρι προ τινος ανήκε στον Σταύρο Θεοδωράκη, δηλαδή θεωρείται "Ποτάμι". (Φαντάζομαι κάποιοι ξεχνάνε πως συνεργάτης του Protagon ήταν για χρόνια και μέχρι πρόσφατα ήταν ο και ο Γιάννης Βαρουφάκης).
Κοιτάξτε: οι λέξεις «δεξιός» και «αριστερός», «προοδευτικός» και «αντιδραστικός» κοντεύουν να χάσουν την σημασία τους. Πάντως η ιδιότητα του προοδευτικού δεν απονέμεται αυτόματα σε όποιον ανεμίζει μια κομματική σημαία, ειδικά αν αυτή είναι και μια σημαία ευκαιρίας, την οποία σίγουρα θα αλλάξει πάλι αύριο. Η προκλητική αναξιοπιστία μέλους της κυβέρνησης είναι αντιδραστική γιατί ναρκοθετεί τα συμφέροντα της χώρας. Η χυδαία αποδοχή σύγκρουσης συμφερόντων μέλους της κυβέρνησης είναι αντιδραστική γιατί υπονομεύει τα συμφέροντα των πολιτών. Η ωμή απόπειρα φίμωσης του τύπου από μέλος της κυβέρνησης είναι αντιδραστική, γιατί πλήττει την δημοκρατία.
Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Το ερώτημα είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσουν. Δεν είναι δυνατόν πρακτικές που δεν κατόρθωσε να επιβάλει η πιο αντιδραστική πτέρυγα της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να επιτρέψουμε να επικρατήσουν σήμερα. Γιατί αν επικρατήσουν σήμερα θα κυριαρχήσουν αύριο.
Κλείνω με μία υπενθύμιση: μετά τις εκλογές του 2004 και του 2007 ο Κώστας Καραμανλής έμοιαζε ακλόνητος. Το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου είχε υπερισχύσει των αντιπάλων του με πάνω από 40%. Πού βρίσκονται και οι δύο σήμερα; Όσοι νοιάζονται για την σημερινή κυβέρνηση και δεν θέλουν να αποτελέσει μια σύντομη «παρένθεση» την οποία θα ακολουθήσει η επιστροφή μιας σκληρότερης αντιδραστικής διακυβέρνησης, δεν προσφέρουν καμία καλή υπηρεσία στον Αλέξη Τσίπρα με το να αφήνουν ανεξέλεκτες τις δυνάμεις της αντίδρασης που έχουν ζώσει κυβέρνησή του. Με επίμονη κριτική, με νόμιμη απαίτηση για λογοδοσία, με αντιπαράθεση με την οπισθοδρόμηση, έτσι μόνο θα αντέξει ο πρωθυπουργός να υλοποιήσει την δηλωμένη πρόθεσή του για σκληρή σύγκρουση με τα ισχυρά εγχώρια συμφέροντα, έτσι θα πετύχει στη δέσμευσή του για έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους εταίρους στο εξωτερικό, για μια Ελλάδα που θα βρίσκεται εντός Ευρώπης και όχι έρμαιο εκτός της, ώστε να κυβερνιέται σαν πρώην Οθωμανική Επαρχία, σαν ένα βεζυράτο όπου θα κάνουν κουμάντο σε όσους είναι εγκλωβισμένοι σε αυτό, οι άνθρωποι που πριν δέκα χρόνια χρεοκόπησαν τον τόπο, εκείνοι δηλαδή που καραδοκούν σήμερα έχοντας μαζέψει εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό.
Όσοι και όσες πραγματικά νοιάζονται για την χώρα, και κυρίως όσοι και όσες τόσα χρόνια πίστεψαν σε αξίες και δεν υπηρέτησαν εξουσίες, αυτοί οφείλουν σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι να στηρίξουν την Δημοκρατία.
Κάποιοι είναι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ μου γράφουν «στα λέγαμε εμείς για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν άκουγες». Κάποιοι που είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μου γράφουν «την κρίσιμη ώρα πρέπει να στηρίζεις την κυβέρνηση και όχι να γράφεις εναντίον της». Αυτό είναι περίπου το περιεχόμενο των μηνυμάτων. Μερικά είναι καλόπιστα. Κάμποσα είναι πολύ επιθετικά (δηλαδή για την ακρίβεια εντελώς χυδαία).
Γράφω αυτό το κείμενο όχι για να απολογηθώ, αλλά με την ελπίδα να ξεκαθαρίσουμε μεταξύ μας τι κυβέρνηση υποστηρίζουμε και γιατί. Αν θεωρείτε τον εαυτό σας «βαμμένο» εναντίον ή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ (ή της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κλπ) το κείμενο αυτό θα είναι πελώριο χάσιμο χρόνου. Σας προειδοποιώ. Αν όμως δεν αισθάνεστε ότι ντε και καλά ανήκετε σε κάποιο μαντρί, ας κουβεντιάσουμε μερικά πράγματα:
Η προηγούμενη διακυβέρνηση έπρεπε να φύγει, πάση θυσία. Είχε καταντήσει όχι απλώς αναξιόπιστη και ανήθικη στον τρόπο με τον οποίο κυβερνούσε τον τόπο, αλλά αισθανόταν ανεξέλεκτη. Και για αυτό είχε καταστεί επικίνδυνη.
Επειδή η μνήμη αδυνατίζει, υπενθυμίζω:
-- Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε στην κατοχή του το “στικάκι” με την λίστα Λαγκάρντ (για περίπου δεκαπέντε μήνες). Αναρμόδιος υπουργός, αλλά είχε οικονομικά στοιχεία Ελλήνων πολιτών στο συρτάρι του. Όταν δημιουργήθηκε ντόρος “θυμήθηκε” το στικάκι, το οποίο όπως είπε δεν το είχε ανοίξει να το δει ούτε μια φορά. Δηλαδή όχι ακριβώς, διότι όπως είπε στην επιτροπή της Βουλής του έριξε μια γρήγορη ματιά και είδε σε αυτό όπως είπε “τρεις Εβραίους”! (Περίεργο πόσο πολύ ξεχνάμε, έτσι; ) Απολογούμενος δε στην Βουλή ο κ. Βενιζέλος αποκάλυψε ότι φεύγοντας από το Υπουργείο Άμυνας πήρε μαζί του και αντίγραφα από τα αμυντικά σχέδια! Στη συνέχεια το περίφημο «στικάκι» συνέχισε την πορεία του σε διάφορους υπουργούς οικονομικών και μέχρι σήμερα έχει αποδώσει στα κρατικά ταμεία ακριβώς μηδέν ευρώ!
-- Έκθεση του ΔΝΤ αποκάλυπτε ότι η διατήρηση του μονοπωλίου στην διακίνηση του πετρελαίου στην χώρα στοιχίζει 1 δις ευρώ το χρόνο. Παρά τις παροτρύνσεις του ΔΝΤ η τάχα μεταρρυθμιστική κυβέρνηση δεν το άγγιξε. Αντιθέτως προχώρησε σε ενίσχυση της μονοπωλιακής θέσης των εταιρειών παρέχοντά τους προνομιακά την διακίνηση άλλων συναφών προϊόντων (όπως λιπαντικών). Μέρες που είναι κάνετε μια απλή πράξη: 2015 με 2009 = 7 χρόνια. Δηλαδή 7 δισεκατομμύρια ευρώ κόστος στον Έλληνα φορολογούμενο. Ας το κρατήσουμε αυτό το νούμερο στο μυαλό καθώς για πολύ λιγότερα χρήματα κινδυνεύουμενα βρεθούμε στο χάος
-- Ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων Διομήδης Σπινέλλης εκδιώχθηκε από την θέσητ ου. Αρμόδιος Υπουργός ήταν ο κ. Βενιζέλος. Ο κ. Σπινέλης είχε επιβάλει πρόστιμα για λαθρεμπόριο καυσίμων, κάτι που προφανώς ενόχλησε. Στην συνέχεια ο κ. Σπινέλης κατήγγειλε το σύστημα 4-4-2 στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό: 40% έκπτωση στο πρόστιμο, 40% φακελάκι στον εφοριακό και 20% στην εφορία. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει αγωγή στον ... Διομήδη Σπινέλλη.
-- Ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος επανέφερε τις παρελάσεις με μηχανοκίνητα και αεροπλάνα τις οποίες είχε καταργήσει η κυβέρνηση ΓΑΠ γιατί κόστιζαν όπως είχε δηλώσει 2 εκατομμύρια ευρώ. Απαντώντας στη θύελλα αντιδράσεων ο κ. Αβραμόπουλος δήλωσε ότι τα καύσιμα είναι δωρεά εταιρείας διυλιστηρίων. Οι εταιρείες αυτές έχουν κατηγορηθεί για φοροδιαφυγή, είχαν επιβληθεί πρόστιμα τα οποία χαρίστηκαν με τροπολογία που ψήφισε η κυβέρνησηΣαμαρά-Βενιζέλου. Το ύψος των προστίμων ανέρχεται στο 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ας το κρατήσουμε και αυτό το νούμερο πάλι, μια που για μισό δις ευρώ κινδυνεύουμενα βρεθούμε στο χάος μεγαλοβδομαδιάτικα.
-- Ο πρωθυπουργός αποφάσισε σε μία ημέρα να κλείσει την Δημόσια Τηλεόραση, λες και ήταν δικό του μαγαζί. Ο τρόπος με τον οποίο έγινε σόκαρε ακόμα και Ευρωπαίους οπαδούς της ελεύθερης αγοράς. Μέχρι και ο πρόεδρος των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων, ο Γκυ Φέρχοφσταντ, δήλωσε πως το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης δεν αποτελεί «μεταρρύθμιση» και ζήτησε να ανοίξει ξανά.
-- Ακολούθησαν δημοσιεύματα στα οποία φάνηκε πως ο τότε αρμόδιος Υπουργός για την Δημόσια Τηλεόραση κ. Σίμος Κεδίκογλου, στον έναν χρόνο που υπήρχε η ΕΡΤ υπό τον έλεγχό του, διόρισε σε αυτήν κομματικούς του φίλους, αυξάνοντας το μισθολόγιο της ΕΡΤ κατά έναεκατομμύριο ευρώ περίπου. Παρ΄όλα αυτά ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς τον διατήρησε ως υπουργό και μετά τις αποκαλύψεις. (Επίσης αποκαλύφθηκε ότι ο κ. Κεδίκογλου είχε διορίσει στο υπουργικό γραφείο την φίλη του, αλλά τώρα μιλάμε για «ψιλά» μπροστάστις «χοντράδες» που είχαν γίνει).
-- Ο «μεταρρυθμιστής» υπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να καταργήσει την «Διαύγεια». Την υποχρέωση δηλαδή να αναρτώνται στο διαδίκτυο οι αποφάσεις που αφορούν το Δημόσιο. Προσπάθησε να την καταργήσει όχι μία αλλά δύο φορές. Απέτυχε η απόπειρα μετά από τεράστια κινητοποίηση στην δημόσια διαβούλευση και μετά από συλλογή χιλιάδων υπογραφών που στο τέλος προκάλεσαν ερώτηση προς την Κομισσιόν από το Ευρωκοινοβούλιο.
-- Σπουδαίες ιδιωτικοποίησεις θα λάμβαναν χώρα μετά από διαγωνισμό μεταξύ επενδυτών, αλλά κατέληξαν σε παράδωση σε μοναδικό επενδυτή, αφού εξαφανίζονταν όλοι οι άλλοι. (Για παράδειγμα το Ελληνικό, και ο ΟΠΑΠ).
-- Σε ένα σωρό οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα τοποθετήθηκαν επικεφαλής πολιτευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που απέτυχαν να επανεκλεγούν. Υπήρξαν προκλητικές καταστάσεις. Για παράδειγμα πρόεδρος του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου τοποθετήθηκε ο 77-χρονος τότε, πρώην βουλευτής της ΝΔ, Κωνσταντίνος Ζαχαράκης. Η κ. Εύα Καϊλή, στο διάστημα το οποίο βρέθηκε εκτός Βουλής τοποθετήθηκε πρόεδρος ερευνητικού κέντρου (σε θέμα άσχετο με οποιοδήποτε σπουδές ή εμπειρία της) χωρίς ποτέ να γίνει γνωστή η διαδικασία επιλογής της. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές τοποθετήθηκε και ο πατέρας της κ. Καϊλή σε διοικητικό συμβούλιο νοσοκομείου στην Θεσσαλονίκη. Ο κ. Χρήστος Παπουτσής (πρώην υπουργός δημόσιας τάξης στην θητεία του οποίου η αστυνομική βία από τα ΜΑΤ έγινε ανεξέλεκτη) ανταμοίφθηκε με την τοποθέτησή του ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank), αν και δεν έχει καμία παιδεία ή εμπειρία στα οικονομικά. Ο κ. Γιάννης Παπαθανασίου, υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή που εκτόξευσε το δημόσιο χρέος οδηγώντας την χώρα στη χρεοκοπία, και που ο κόσμος δεν εξέλεξε αλλά τον «έστειλε σπίτι του», τοποθετήθηκε πρόεδρος στα Ελληνικά Πετρέλαια. Παρεπιπτόντως, την μία μέρα που ορίστηκε Πρόεδρος της Βουλής ο κ. Βύρων Πολύδωρας διόρισε την κόρη του στην Βουλή.
-- Ο διαχειριστής σελίδας του Facebook η οποία ειρωνευόταν κάποιους θρησκόληπτους οπαδούς του μοναχού Παισίου – προσοχή, δεν ειρωνευόταν καν τον μακαριστό μοναχό, ειρωνευόταν τους έμπορους δοξασιών που τον ανέφεραν – συνελήφθη μετά από καταγγελία της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Για την σύλληψή του κινητοποιήθηκε ο κρατικός μηχανισμός κατόπιν εντολής και συγκεκριμένα η Υπηρεσία Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και η Ασφάλεια η οποία επιχείρησε στην Εύβοια και έσυρε τον διαχειριστή της σελίδας σαν κοινό εγκληματία στη φυλακή.
-- Η κ. Τομαή Κωνσταντοπούλου τοποθετήθηκε εκπρόσωπος στην Διεθνή Επιτροπήγια τα Εγκλήματα του Ολοκαυτώματος παρά το γεγονός ότι είχε καταδικαστεί για λογοκλοπή την περίοδο που ήταν προϊσταμένη του Ιστορικού Αρχείου του Υπουργείου Εξωτερικών. (Στη συνέχεια η ΝΔ την περιέλαβε υποψήφια στο Ευρωψηφοδέλτιό της).
-- Ο βουλευτής και πρώην υπουργός της ΝΔ ήταν δικηγόρος της Energa την περίοδο που το Ελληνικό δημόσιο είχε στραφεί εναντίον της εταιρίας. Την περίδο που ο κ. Στουρνάρας ήταν πανίσχυρος υπουργός οικονομικών η σύζυγός του ήταν στέλεχος εταιρείας που έπαιρνε δουλειές από τοδημόσιο (όπως είδαμε στην Διαφάνεια που προσπαθούσε να καταργήσει ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης).
-- Την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας στους δήμους προεκλογικό υλικό του συνδυασμού που είχε υποψήφιο και τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Μαρινάκη είχε σταλεί από το Υπουργείο Παιδείας. Κατά σύμπτωση ο τότε υπουργός παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος (σημερινός βουλευτής Πειραιά με την ΝΔ) φωτογραφιζόταν με τον κ. Μαρινάκη σε προεκλογικές εκδηλώσεις.
-- Επανήλθε ως υπουργός ο κ. Λοβέρδος. Ναι, ο ίδιος άνθρωπος που πριν από τις εκλογές του 2012 έδωσε στην δημοσιότητα παρανόμως τα ονόματα οροθετικών γυναικών για να ικανοποιήσει τον φτηνό λαϊκισμό μέρους της εκλογικής πελατείας του.
-- Μια που μιλάμε για θέματα τύπου, η δημοσιοποίηση της Λίστας Λαγκάρντ από τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη οδήγησε σε σύλληψη του ... Κώστα Βαξεβάνη. Τα δημοσιεύματα που κατήγγειλαν την ύπαρξη και δράση ακροδεξιών-φασιστικών θυλάκων στην Ελληνική Αστυνομία οδήγησαν σε κινητοποίηση του αρμόδιου Υπουργού Νίκου Δένδια, ο οποίος εξήγγειλε αγωγές κατά των ΜΜΕ έκαναν τα δημοσιεύματα.
-- Βέβαια (συνεχίζοντας στην προηγούμενή μου αναφορά) η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε για Γενικό Γραμματέα τον κοντινό φίλο και συνεργάτη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά έναν άνθρωπο που δήλωνε αντικομμουνιστής (στον 21ο αιώνα), τον κ. Παναγιώτη Μπαλτάκο, ο οποίος πιάστηκε να κάνει παζάρια με την νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Παρά τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις ο κ. Μπαλτάκος δεν διαγράφηκε ποτέ από την Νέα Δημοκρατία.
-- Καθόλου περίεργο λοιπόν που αποκαλύφθηκε λίγο αργότερα ότι ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας διατηρούσε στην κατοχή του φακέλους με στοιχεία για αξιόποινες πράξεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, αλλά δεν προέβαινε σε καμία ενέργεια όσο οι νεοναζί μαχαίρωναν και έδερναν μετανάστες. Μέχρι βέβαια που δολοφόνησαν έναν Έλληνα, τον Παύλο Φύσσα.
Για λόγους οικονομίας της συζήτησης δεν πάω πιο πίσω στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή (υπουργοί και στελέχη της οποίας επέστρεψαν στην εξουσία επί Σαμαρά). Έτσι δεν θα γράψω για το σκάνδαλο της Siemens και το πώς άφησαν τους πρωταίτιους να διαφύγουν στο εξωτερικό, για το παραδικαστικό κύκλωμα, για το καρτέλ γάλακτος, για τις υποκλοπές Vodafone, για τη «ζαρντινιέρα», για τοαυθαίρετο του τέως υπουργού κ. Σουφλιά το οποίο νομιμοποίησε ο ίδιος, το σκάνδαλο Θέμου Αναστασιάδη, και φυσικά το χάος με το Βατοπέδι και την εμπλοκή των τότε υπουργών Βουλγαράκη και Ρουσόπουλου (γράφω ότι μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, καθώς οι ιστορίες είναι ατέλειωτες).
Αν καταφέρατε να διαβάσετε έως εδώ είστε ήρωες.
Ευχαριστώ πολύ.
Περνάω στο συμπέρασμα.
Σε όσους νοσταλγήσατε την διακυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου, ελπίζω να σας υπενθύμισα γιατί η ανήθικη, θρασύτατη αυτή διακυβέρνηση δεν μπορούσε να συνεχιστεί.
Για να είμαι όμως ειλικρινής, το πιο πάνω κείμενο το έγραψα για όσους υποστήριξαν την ανατροπή της, για όσους προτίμησαν μια νεα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα αλλά σήμερα ενοχλούνται από την κριτική που της γίνεται.
Με την διακυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου δεν μας χώριζε κάτι «προσωπικό». Μας χώριζε κάτι βαθιά πολιτικό. Ήταν η επιθυμία μας να ανακόψουμε την πορεία της χώρας προς ένα πολιτικό μεσαίωνα, όπου μια οικονομική ολιγαρχία θα ήταν ανεξέλεκτη, όπου η ακροδεξιά θα έχαιρε προνομιακής σχέσης και ασυλίας, όπου το κράτος θα ήταν λάφυρο του κόμματος, όπου η ελευθερία του τύπου θα περιορίζεται και η ελεύθερη έκφραση θα διώκεται, όπου οι υπουργοί δεν θα νοιώθουν καμία υποχρέωση να λογοδοτούν στους Έλληνες πολίτες!
Από την νέα κυβέρνηση ζητήσαμε μια νέα συμπεριφορά. Μια άλλη διακυβέρνηση.
Δηλώνω θυμωμένος από τις πρακτικές κάποιων υπουργών της νέας κυβέρνησης, αλλά κυρίως δηλώνω σοκαρισμένος από την σιωπηλή υποστήριξη που τους παρέχεται.
Δεν είναι δυνατόν να μην ανεχόμαστε τα ψέμματα του Ευάγγελου Βενιζέλου, αλλά να κάνουμε τα στραβά μάτια στα επαναλαμβανόμενα ψέμματα του υπουργού Γιάννη Βαρουφάκη.
Δεν είναι δυνατόν να είμαστε έξαλλοι με την προκλητική στάση του κ. Μάκη Βορίδη στο θέμα της Energa αλλά να είμαστε σιωπηλοί απέναντι στην προκλητικότερη στάση του υπουργού Γιώργου Κατρούγκαλου, μια στάση που συνιστά καραμπινάτη υπόθεση “conflict of interest” (για να μη πω κάτι πιο ωμό).
Δεν είναι δυνατόν να είχαμε ξεσηκώσει το σύμπαν όταν ο Νίκος Δένδιας κυνηγούσε τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη και φυλάκιζε τον «Παστίτσιο» αλλά να σιωπούμε σήμερα όταν ο πρύτανης του ομοφοβικού, ρατσιστικού, αντισημητικού λόγου υπουργός άμυνας Πάνος Καμμένος προσπαθεί να φιμώσει τον Ανδρέα Πετρουλάκη για ένα άρθρο γνώμης και να τρομοκρατήσει όσους επιθυμούν να του κάνουν κριτική. Είναι δε ακόμα πιο ανατριχιαστικό αν η σιωπή οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ανδρέας Πετρουλάκης γράφει στο Protagon που μέχρι προ τινος ανήκε στον Σταύρο Θεοδωράκη, δηλαδή θεωρείται "Ποτάμι". (Φαντάζομαι κάποιοι ξεχνάνε πως συνεργάτης του Protagon ήταν για χρόνια και μέχρι πρόσφατα ήταν ο και ο Γιάννης Βαρουφάκης).
Κοιτάξτε: οι λέξεις «δεξιός» και «αριστερός», «προοδευτικός» και «αντιδραστικός» κοντεύουν να χάσουν την σημασία τους. Πάντως η ιδιότητα του προοδευτικού δεν απονέμεται αυτόματα σε όποιον ανεμίζει μια κομματική σημαία, ειδικά αν αυτή είναι και μια σημαία ευκαιρίας, την οποία σίγουρα θα αλλάξει πάλι αύριο. Η προκλητική αναξιοπιστία μέλους της κυβέρνησης είναι αντιδραστική γιατί ναρκοθετεί τα συμφέροντα της χώρας. Η χυδαία αποδοχή σύγκρουσης συμφερόντων μέλους της κυβέρνησης είναι αντιδραστική γιατί υπονομεύει τα συμφέροντα των πολιτών. Η ωμή απόπειρα φίμωσης του τύπου από μέλος της κυβέρνησης είναι αντιδραστική, γιατί πλήττει την δημοκρατία.
Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Το ερώτημα είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσουν. Δεν είναι δυνατόν πρακτικές που δεν κατόρθωσε να επιβάλει η πιο αντιδραστική πτέρυγα της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να επιτρέψουμε να επικρατήσουν σήμερα. Γιατί αν επικρατήσουν σήμερα θα κυριαρχήσουν αύριο.
Κλείνω με μία υπενθύμιση: μετά τις εκλογές του 2004 και του 2007 ο Κώστας Καραμανλής έμοιαζε ακλόνητος. Το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου είχε υπερισχύσει των αντιπάλων του με πάνω από 40%. Πού βρίσκονται και οι δύο σήμερα; Όσοι νοιάζονται για την σημερινή κυβέρνηση και δεν θέλουν να αποτελέσει μια σύντομη «παρένθεση» την οποία θα ακολουθήσει η επιστροφή μιας σκληρότερης αντιδραστικής διακυβέρνησης, δεν προσφέρουν καμία καλή υπηρεσία στον Αλέξη Τσίπρα με το να αφήνουν ανεξέλεκτες τις δυνάμεις της αντίδρασης που έχουν ζώσει κυβέρνησή του. Με επίμονη κριτική, με νόμιμη απαίτηση για λογοδοσία, με αντιπαράθεση με την οπισθοδρόμηση, έτσι μόνο θα αντέξει ο πρωθυπουργός να υλοποιήσει την δηλωμένη πρόθεσή του για σκληρή σύγκρουση με τα ισχυρά εγχώρια συμφέροντα, έτσι θα πετύχει στη δέσμευσή του για έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους εταίρους στο εξωτερικό, για μια Ελλάδα που θα βρίσκεται εντός Ευρώπης και όχι έρμαιο εκτός της, ώστε να κυβερνιέται σαν πρώην Οθωμανική Επαρχία, σαν ένα βεζυράτο όπου θα κάνουν κουμάντο σε όσους είναι εγκλωβισμένοι σε αυτό, οι άνθρωποι που πριν δέκα χρόνια χρεοκόπησαν τον τόπο, εκείνοι δηλαδή που καραδοκούν σήμερα έχοντας μαζέψει εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό.
Όσοι και όσες πραγματικά νοιάζονται για την χώρα, και κυρίως όσοι και όσες τόσα χρόνια πίστεψαν σε αξίες και δεν υπηρέτησαν εξουσίες, αυτοί οφείλουν σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι να στηρίξουν την Δημοκρατία.
No comments:
Post a Comment